یــــا رب رضــــای مـــن بــود اندر رضای تو
که ایــن سان اســیــر بــنـد گرانم برای تو
روز و شـــبــم به ظــلـمـت زندان یکی بود
هــر چــنــد روشــن است دلم از ضیای تو
از بــی کـسی و ظلمت زندان مرا چه باک
چــون مونــســم تــویــی و منم مبتلای تو
ســخت است درد غربت و هجران و انتظار
امـــا چــه غـم که سهل شود در هوای تو
از ســـوز زهــر، جــان به لـب آمد مرا ولی
شــادم که مــی‌رسم به وصــــال لقای تو
دیـــگــر ز عــمـــر ســیرم و از زندگی بری
خــواهـــم که جـان خویش نمایم فدای تو
آن کــنـــج خــلـــوتـــــی که برای عبادتت
مــی‌خواستم، نـصـیــب شوم از عطای تو
ای حــجــت خـــدای کـــه بـاب الحوائجی
دارد امــیـــد بر تـــو "مــؤیـد"، گـــــدای تو
